U kunt uw kind het beste voorbereiden door gewoon in uw eigen woorden te vertellen wat de tandarts gaat doen. Voor die voorbereidende uitleg gelden een paar algemene principes. Als u die aanhoudt voorkomt u veel nodeloze spanningen bij uw kind.
1. Vertel wat er gaat gebeuren en laat weg wat er (nog) niet gebeurt.
2. Kies zelf het tijdstip waarop u het bezoek aan de tandarts aankondigt.
3. Als u iets niet weet, zeg dat gewoon en stel voor dat aan de tandarts te vragen.
4. Beloof géén cadeautjes vooraf.
Dit zijn maar een paar punten, maar ze moeten per punt wel even uitgelegd worden:
1. Vertel wat er gaat gebeuren en laat weg wat er (nog) niet gebeurt.
Kinderen verdienen een eerlijke uitleg. Ze hebben recht om te weten wat ze gaan meemaken. Het belangrijkste doel is dat het kind zich zoveel mogelijk op zijn gemak voelt. Bij alle nieuwe dingen wil uw kind eigenlijk weten of het veilig is. Als ze van tevoren horen wat er gaat gebeuren, zullen ze het er lang niet altijd mee eens zijn. Ze willen niet, of ze zijn bang voor het onbekende. Dat is niet erg. Kinderen moeten ook leren dat iets waar is, gewoon omdat u zegt dat het zo is. Maar aan de andere kant hoeven we ze ook niet nodeloos zenuwachtig te maken. Als een kind gewoon nieuwsgierig is wat er gaat gebeuren bij de kindertandarts en het wordt dan bedolven onder toevoegingen dat iets geen pijn doet of niet eng is, dan bestaat de kans dat ze juist daardoor nerveus worden. Er worden dan dingen naar voren gehaald die helemaal niet nodig waren. Mocht een onderdeel eng of pijnlijk zijn, dan zal de tandarts dat zeker zelf vertellen. Hij moet tenslotte ook eerlijk zijn!
2. Kies zelf het tijdstip waarop u het bezoek aan de tandarts aankondigt.
Het ene kind is van tevoren veel zenuwachtiger dan het andere. U kunt dat zelf het beste inschatten, omdat u het ongetwijfeld al talloze keren heeft meegemaakt. Sommige kinderen hebben een week nodig om zich voor te bereiden. Andere kinderen moeten het echt pas een uurtje van tevoren horen, omdat ze letterlijk ziek van angst kunnen zijn.
3. Als uw kind u iets vraagt over de behandeling en u weet het niet, zeg dat gewoon en stel voor het aan de tandarts te vragen.
Kinderen leren van de informatie die ze krijgen. En als ze meer willen weten vragen ze erom. Soms vragen ze meer dan u weet of meer dan u wilt zeggen. Dat kan gebeuren als uw kind vraagt of boren pijn doet. En wat als u nou toevallig als een berg opziet tegen de tandarts en het enige dat u zich kunt herinneren een hele pijnlijke ervaring van tien jaar geleden is? Wat moet u dan zeggen? Moet u zeggen wat u zelf heeft meegemaakt? U kunt er dan ook voor kiezen om te zeggen dat zoiets voor iedereen verschillend is en dat het u een goed idee lijkt om dat nou eens samen aan de tandarts te gaan vragen. Het is altijd goed om zo'n vraag op een rustige, bijna terloopse manier te beantwoorden.
4. Het is al eerder gezegd: u moet eerlijk zijn en uw kind niet nodeloos alarmeren.
Als uw kind erg zenuwachtig is, moet u het eerst geruststellen en eventueel later pas een beloning geven als het afgelopen is. Als u vooraf een cadeautje belooft, werkt dat niet geruststellend. Hooguit gebeurt het omgekeerde. Het kind kan tot de conclusie komen dat er iets ergs staat te gebeuren, juist omdat er vooraf al wat beloofd wordt. Iets beloven van tevoren stelt uw kind bepaald niet gerust en achteraf moet u in elk geval uw belofte houden, anders zal het als straf ervaren worden!
Wat moet ik doen als ik zelf heel bang ben voor de tandarts?
Dat is lastig. Als u bang bent is dat meestal omdat u zelf nare herinneringen heeft aan tandheelkundige behandelingen. Die herinneringen kleuren uw waarneming en maken u verhoogd waakzaam om uw kind te beschermen tegen wat u is overkomen. Want dat wilt u -terecht- niet. Het belangrijkste is om u te realiseren dat uw zoon of dochter in principe neutraal staat tegenover de tandarts. Die neutrale houding kunt u positief beïnvloeden, bijvoorbeeld door eerlijk te zijn en uw kind nieuwsgierig te maken. Juist door uw kind nodeloos te waarschuwen of te alarmeren kan deze neutrale houding negatief worden beïnvloed. U kunt denken dat u niets van uw eigen angst laat merken, maar uw kind merkt dat toch wel, doordat u over het onderwerp tandarts heen praat of anders reageert dan het van u gewend is.
